Byłaś moim przjacielem...

Byłaś moim przyjacielem.
Od smutku wybawicielem.
Cichym ukojeniem...

Co się z Tobą dzisiaj stało?
Twoje czarne serce naszą przyjaźń zmarnowało.
Nasze szczęście i radości na cmentarzu pochowało.

Nie mogę patrzyć na Twe oczy,
po których dziś nienawiść kroczy.
Gdzie Twe piękne i dobre oczy?
Gdzie...?

A może zawsze taka byłaś.
Zawsze w swoim sercu urazę do mnie nosiłaś.
I wielkie zło skrywałaś, tak
w swym sercu to chowałaś.

Dzisiaj jesteś zła i okrutna.
Nadąsana i marudna.
Nade mną się pastwisz.
Swoimi przekleństwami ranisz.

Ból, to co dziś czuję.
Tak, bardzo żałuję...
Że Cię poznałam i pokochałam.
Jak siostrę.

Za dużo by zapomnieć i wybaczyć.
Me serce płacze z rozpaczy.
Błaga Cię i szlocha...
To, co nadal kocha...
Ale nie potrafi wybaczyć...

autor

*Ann*

Dodano: 2007-04-29 16:36:05

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie