Cała ty

marzenia są wolne tak jak i słowa...

Gdy cię nie widuję, ciężko mi bardzo…
Nie mogę myśleć…nie mogę śnić…nie mogę żyć…
Marzę tylko cały czas by znów cię spotkać…
Usłyszeć twój głos…zobaczyć jak się uśmiechasz,
Jak wolnym krokiem podchodzisz do mnie...

Twoja twarz zawsze rozbawiona,
ni grama rozpaczy, żalu, smutku, gniewu…
Tylko samo szczęście,
uśmiech tak anielski…oczy jak dwie małe płonące iskierki…
Lub też czarne jak węgiel srebrzysty…patrzą…czekają… ;zniewalają…
Zahipnotyzować by mogły, gdyby tylko chciały…
Wraz z ustami…noskiem…policzkami… ;
Gdy tak patrzę na ciebie…żałuję, że nie jesteśmy pisani dla siebie…

Muszę się pogodzić z tą prawdą tak straszną,
Bym odpoczął…odrodził się…i spokojnie zasnął…
Lecz trudne to bywa tak o wszystkim zapomnieć…
Wziąć się w garść…uwierzyć w siebie…i z podłogi podnieść…
Nie wiem, czy jest to możliwe tak pamięć skasować…
Od wspomnień uwolnić…nadzieję zbudować…

Ta pamięć, zostanie…zatrze się troszku, ale będzie pamiętać…
O tych chwilach…O tych oczach…ustach…marzeniach… zwątpieniach…
Miłość, która zostanie tam głęboko…na dnie serca,
Czekając na spełnienie…śmierć…lub nadzieję szczęścia…

nie szczęście nas opuszcza...tylko my przed nim uciekamy...

autor

neokucia

Napisany: 2007-01-30 Dodano: 2007-01-30 23:29:00

Ten wiersz przeczytano 441 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie