Carpe Diem dla duszy

Płacz martwych dzieci wśród ntłoku myśli.
Uczucia spalają duszę, gdy nas kochali.
Teraz słoneczny zegar odmierza dnia kres.
Noc zapada cicho, jedynie z otchłani wyje bies.
My, mądrzy, gdy smierć nam bliska i kosą grozi.
Święci, uczciwi i dobrzy, lecz to tylko strach nas mrozi.
Boimy się umrzeć pozostając jedynie w pamięci nagrobka.
Słowa w kamieniu wyryte, wielkie dzieło młotka.
Czerwień słońca bije na nas zza horyzontu.
My, jak wamipiry rzucamy si by trwać i żyć.
Chwytamy każdy dzień dla przyjemności i rozkoszy,
Umierając żałujemy, że polegnie również nasza dusza.
Choć wieczna, żywi się pamięcią żywych.
Choć nieśmiertelna, w cieniu schowana, gdy jest zapomniana.
Chwytajmy dni jak karty historii, spisuja nasze dzieje,
Bo dusza nasza wieczna, gdy pamięć o nas nie umrze.

Nie/śmiertelnej duszy...

autor

draco

Dodano: 2004-08-16 20:10:11

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie