chata nie bogata
zachwycam się półmrokiem
gdyż święty spokój wkracza
zamykam drzwi na klucz
chata przestaje być bogata
autor
zofiaK
Dodano: 2014-09-26 17:49:28
Ten wiersz przeczytano 1089 razy
Oddanych głosów: 20
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
Fajna miniaturka z odrobinką ironii
Ciekawa miniaturka i wiele w niej
mądrości.Pozdrawiam:)
Bardzo dobra refleksja. Cisza koi.Gdybyśmy zupełnie
zamknęli się przed bliźnimi, chata rzeczywiście
stałaby się biedna.
Pozdrawiam serdecznie.
Wiele mądrości w tej miniaturce.:)
Pozdrawiam serdecznie.
Ciekawy, wielowątkowy, każdy może wybrać coś dla
siebie. Pozdrawiam :)
-- oj, żebyś wiedziała, jaka jestem szczęśliwa, gdy po
całym dniu, nastaje błoga cisza i tę ciszę mam tylko
dla siebie...
-- spokojnej nocy...
dziękuję za odwiedziny
Tak jak pisze Ola za cały dzień szarej codzienności na
wieczór pragniemy spokoju.
Świetna miniaturka, od początku do końca... pozdrawiam
i dziś też zamykam drzwi i już nie wpuszczam niczego:)
pozdrawiam
Zaskakująca poitna:)
Dobra ironia,
bo moim zdaniem spokój ubogaca...
Pozdrawiam serdecznie:)
jaki tu spokój la la la nic się nie dzieje la la la
Pozdrawiam :)
W dzień czym chata bogata. Pod wieczór już należy się
spokój:-) . Tak myślę, dlatego w półmroku - chata
przestaje być bogata. Miłego:-)
ooo... zaskakująca miniatura
A ja myślę że czasem ten święty spokój ubogaca:)
jaki spokój
pozdrawiam cichutko:)
Spokój wewnętrzny to jest to. Pozdrawiam