Chcąc być jak płomień

Iskry wesoło tańczą na oknie
"Ach, jak chciałbym być jedną z nich"
Wyspowiada się z marzeń chłopiec smutny
Choć czar jego snów już dawno prysł

I co mu pozostało prócz kilku łez?
Wyciśniętych z trudem spod martwych powiek
Chociaż zza okna wciąż pada deszcz
To oczy już suche, uschnięty chłopiec

Koniec powodzi tych spojrzeń głębokich
I łez tak świętych, jak woda święcona
Koniec szukania księżyca na niebie
"A niech mi przyjdzie już tylko skonać!"

Lecz wypatruje swych marzeń w ruinach
Zniszczonej duszy, spalonego domu
I podlewa usychający bluszcz uczuć
Na ścianach, niesprzedanych nikomu

(dorzuca do kominka
co cudem ostał się w gruzach
ostatnie marzeń zawiniątko
które przetrwało burzę...)

I stoi przy oknie, wpatruje się w ogień
"Ach, jak chciałbym być jak ten płomień
Lecz nic nie zostaje z marzeń mych!"
A jego płomień już zgasł, już prysł...

autor

Angelus

Dodano: 2007-01-08 02:00:25

Ten wiersz przeczytano 389 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie