Chlopiec z ksiazka
Blotnista droga w mej rodzinnej wsi,
za jej zakretem tonie laka w kwiatach,
serce wspomina, moze tylko sni,
bukiet stokrotek zwiedniety po latach.
Niczyje szepty pytaja niepewnie,
czy dzis ktos chlopca z ksiazka pamieta,
jak czekal kogos sam na polanie,
i wiersze brzozom cichutko czytal.
Czasem z daleka wiatr tu przygnalo,
swistem, szelestem przywial nowe wiesci,
brzozy niechetnie go tu witaly,
glos chlopca liscie delikatniej piescil.
Sny mchem porosly, po pniach stapa
cisza,
a znana droga prowadzi do nikad,
brzozki juz dawno ktos powycinal,
a chlopiec z ksiazka na wieki zniknal.
Jak go odnalezc, moze mym wierszem,
drzew tu juz nie ma, wiatru zapytam,
wiatr jednak jakos milczy bolesnie,
pamiec o chlopcu na pniach wyryta.
autor
winter
Dodano: 2010-02-07 22:05:54
Ten wiersz przeczytano 1349 razy
Oddanych głosów: 27
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (23)
Bardzo ładny wiersz, wspominasz rodzinne strony,
przeplata się tęsknota za tym co było.Życie na
emigracji tym bardziej sprzyja wspomnieniom. Na pewno
odwiedzasz nasz kraj, dzisiaj , to inne czasy,
podróżujemy w to i nazad .Ja w moich wierszach dużo
piszę o przyrodzie, i o naszych polskich lasach, gdyż
z tej rodziny sie wywodzę.Miło mi było mnie Ciebie
gościć pod moim wierszem.
Pozdrawiam serdecznie
Jakoś tak pod wpływem lektury Twojego wiersza sama
pomyślałam o swoich dziecięcych, młodzieńczych latach
z nostalgią. Dziękuję.
(stapa cisza) chyba "stąpa cisza " Ciekawe
wspomnienia. Tak, jak ktoś kiedyś powiedział, naszą
rzeczywistość tworzymy na bazie przeszłości, czy,
przeszłość jest cząstką teraźniejszości.
Bardzo ciekawy wiersz. Chłopiec już dawno pewnie sam
zapomniał że na pniu coś pozostawił,ale tak i z nami
bywa,a my to nazywamy przemijanie...powodzenia
W umysłach naszych pamięć jest zawodna ale wierszem
ostanie na długo-pozdrawiam!
Widze tego chlopca z ksiazka wsrod brzoz na polanie,
mozna namalowac jego obraz, poprzez twoje slowa w
wierszu.
Wiersz dziwnie trafia w serce, bardzo mi sie podoba.
Pozdrawiam.
wiersz ładnie napisany, zrymowany...chłopca już nie ma
odszedł do krainy wspomnień...ciekawy i tajemniczy
wiersz...miły w odbiorze..pozdrawiam
niezwykły wiersz. bardzo piękna historia.
Hmm..zaległości mam..nastrój wczoraj zgasł..Chłopiec z
książką o poezji :)? Nostalogicznie u Ciebie..ale miło
i przytulnie..swojsko :)..chociaż Ty
daleko..Pozdrawiam serdecznie.. M.
Wiersz niczym piękna baśń, tajemniczy ciekawy i miły
w odbiorze,pozdrawiam
Jeżeli lubi czytać książki, to może zainteresuje się
poezją? Czy znasz kogoś jeszcze z twej wioski? Napisz.
Może odpisze. Czy tam byłaś po przeprowadzce do
Niemiec? Jeśli nie to odwiedź rodzinne strony.
Serdeczne pozdrowienia.
banalnie ale szczerze
- pieknie
Ładny wiersz, budzi tęsknotę...pozdrawiam :)
ciekawe wspomnienie,mi chłopiec z książką kojarzy się
z miło z synem,który uwielbia czytać
Wiersz się podoba, nastrojowy, melodyjny, z ładnymi
rymami.Te znaki, czytałam Twoją odpowiedź.
Przepraszam, nie chciałam urazić.A próbowałaś nacisnąć
klawisz Alt z prawej strony i jednocześnie literę,
której znak dotyczy? Jakoś nie mogę sobie wyobrazić
niewydolności komputera.Pozdrawiam.