Chlopiec z ksiazka

Blotnista droga w mej rodzinnej wsi,
za jej zakretem tonie laka w kwiatach,
serce wspomina, moze tylko sni,
bukiet stokrotek zwiedniety po latach.

Niczyje szepty pytaja niepewnie,
czy dzis ktos chlopca z ksiazka pamieta,
jak czekal kogos sam na polanie,
i wiersze brzozom cichutko czytal.

Czasem z daleka wiatr tu przygnalo,
swistem, szelestem przywial nowe wiesci,
brzozy niechetnie go tu witaly,
glos chlopca liscie delikatniej piescil.

Sny mchem porosly, po pniach stapa cisza,
a znana droga prowadzi do nikad,
brzozki juz dawno ktos powycinal,
a chlopiec z ksiazka na wieki zniknal.

Jak go odnalezc, moze mym wierszem,
drzew tu juz nie ma, wiatru zapytam,
wiatr jednak jakos milczy bolesnie,
pamiec o chlopcu na pniach wyryta.

autor

winter

Napisany: 2010-02-07 Dodano: 2010-02-07 22:05:54

Ten wiersz przeczytano 1359 razy

Oddanych głosów: 27

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie