Chronologia zdarzeń

Chronologia zdarzeń zazwyczaj się poczyna
W miłosnym akcie dwojga, a płacz w dniu narodzin
Oznajmia światu: Oto Pierwsza Przyczyna -
Odwieczna Miłość - w ludzki wymiar przechodzi,

Nieśmiertelny i czysty jak piękno naszych twarzy,
Dopóki go nie wchłonie chronologia zdarzeń.
Podobny z wiekiem do brzemiennych kłosów -
Patrzeć dumnie w niebo - nijak i nie sposób.

Dwa znam zdarzenia - tylko dwa są godne
Miana prawdziwych - reszta to pochodne;
Miłość i śmierć jako gwiazda podwójna,
Zawsze w opozycji - zasada jest spójna.

Smutny jest człowiek w zdarzeniach prawdziwych,
Które go przerosły jak niebo roje światów,
Zmiażdżyły w ziemię jak dywan polnych kwiatów
Czołgi powracające z wojen sprawiedliwych,

Zbrukane krwią najeźdźców, mlekiem krwawego maku -
I smutnym pozostanie aż do śmierci ataku -
Zdarzeniem prawdziwym, by zasnąć już bez złudzeń.
Ale ja się obudzę, ale ja się obudzę!

autor

Weno

Napisany: 2015-06-14 Dodano: 2015-06-14 12:22:43

Ten wiersz przeczytano 1104 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie