Cicho, wiem

W wyobraźni słyszę pana Krzysztofa Kowalewskiego.

Bo, proszę Pani, ja dziś biję się z myślami.
Chce Pani kłócić się na zabój, mnie omamić.
Niech Pani wierzy, mogę rację mieć czasami,
a Pani tylko foch, i zaraz szloch, z argumentami.

A argumenty Pani dziś wysuwa miałkie -
że nieprzystojny, krzyży pięć już mam z kawałkiem,
że piszę wiersze, Pani nie wie, czemu takie,
jakbym z sumieniem i godnością był na bakier.

A może Pani zna odpowiedź na me wiersze -
choć tylko ładne, może czasem, szału nie ma.
Ja o miłości w nich, do Pani, w słowa szczersze,
a Pani tylko: "eee-tam, proszę, zmieńmy temat".

Więc czekam grzecznie, aż mi Pani coś napisze -
jakiś sonecik, satirikon moich szlochań.
Proszę nie milczeć, niech telefon choć usłyszę,
lub mi powiedzieć: "Panie Sułku, toć ja kocham".

Bo role nasze niechaj wrócą wnet na miejsce -
w tym związku Pani zawsze, raczej, mnie uwodzi
i mówi :Sułku! Kocham Pana, Moje Serce.
Ja odpowiadam:"dobra, cicho, nic nie szkodzi."

autor

Galeon35

Napisany: 2016-11-02 Dodano: 2016-11-02 15:10:14

Ten wiersz przeczytano 1678 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Parodia Klimat Wesoły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie