Ciekawszy tytuł lepsza publika

ekhm...

Tu, już nic, pusto,
to słońce zgasło,
niby czeka mnie jutro
doczekać nie mogę się
wczoraj

Owinięty czarno-białym
szalem wełnianym

Krocząc po szkle rozbitym,
radość cierpienia spotykam,
on czuje, on jeszcze żywy,
dziwi się strzyga

Tak, w sen zapadam
często, by odkryć
złowrogi świst krzyku,
powoli i nieprędko
podniosę się by upaść
w błoto człowieczeństwa

autor

MeeKee

Napisany: 2008-10-11 Dodano: 2010-05-29 00:28:57

Ten wiersz przeczytano 509 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie