Ciężar Nieba

Ugięta pod ciężarem Nieba
chwiejna-dziwna jakaś
idzie, potyka się
przewraca
z zamkniętymi oczami
udaje że wcale nie widziała kłamstwa
pod nogami
-idzie dalej

Przeskakuje rady
ignoruje współczujący wzrok
idzie dalej
nie słysząc

Wpada na zdradę
jak drzewo wyrośnięte przed nią
uderza o nie
po chwili zbiera się
łapie każdą myśl
idzie dalej
-zawraca
nie może już dłużej udawać

autor

Carol

Dodano: 2007-04-11 22:25:07

Ten wiersz przeczytano 451 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie