Cmentarny posąg

Cóż jest piękniejszego od śmierci najlepszego przyjaciela...
Patrzeć w jego oczy, zalane krwią przez agonie...
Podziwiać malutką łzę, spływającą ze spokojem po jego bladym policzku...
Patrzeć jak jego płuca biorą ostatni wdech, by się raz jeszcze delektować smakiem powietrza...
Kiedy krew się zatrzyma jak zamarznięta rzeka
Oczy zadrżą ostatni raz, niczym niespokojny płomyk
Po czym zgasną... zalane ciemnym odmętem...
Usta zamilkną na wieki, niczym zaszyte grubymi nićmi...
Serce wybije godzinę śmierci, jak katedralny dzwon...
Jego ciało stanie się zimne i obojętne
Jak cmentarny posąg... Stojący przy jego grobie...

autor

clg

Dodano: 2005-06-07 19:40:54

Ten wiersz przeczytano 562 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie