Cmentarz

Pośród rozgardiaszu zaciszna oaza
przyciąga tłumy zabiegane pracą,
spalane na zimnym ołtarzu komercji.

Między alejkami przechadza się przyszłość
próbując odczytać złożoną historię
człowieczych poczynań.
(Kaci i ofiary są tak blisko siebie
zaledwie o kilka cieni niepokoju.)

Nad głowami niebo leniwie wypełnia
odwieczną tęsknotę za wewnętrznym ładem.
W płomieniach i kwiatach krąży ukojenie,
przewiny i żale usuwa w niepamięć.

Za intymną ścianą świat nieruchomieje
zapada się w sobie coraz głębiej
ciszej…

W miejscu pojednania żywi i umarli
delektują spokój.

autor

anna

Napisany: 2017-10-31 Dodano: 2017-10-31 09:16:09

Ten wiersz przeczytano 2149 razy

Oddanych głosów: 58

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie