Cmentarz serc umarłych
Milionem ziaren niczym piasek
moje serce rozsypane
Wiatr życia swą siłą
rozwiewa na wszystkie strony świata
Czy można pozbierać
sklepić w jedną całość
Próżno szukać odpowiedzi
gdy nikt już nie zapyta
Miłość , wiara , nadzieja …
słowa bez wyrazu
niczym wyblakłe sztandary
kiedyś dumne teraz bez znaczenia
łopocą swym szelestem
przerywając głuchą pustkę
Ciemność spowiła wszystko
chłód ogarną ciało
Zaufać , poczuć , być...
już nie starczy siły
i tylko cierniste wspomnienia
swym ostrzem przypominają o sobie
Coś kiedyś żyło, rosło
rozpalało od środka
Teraz pozostało pogorzelisko
czarna wypalona rana …
Czy na wypalonej ziemi
może zrodzić się życie
Czy niemożliwe stanie się realnym
Czy pustka ma granice
Czy czerwień może pokonać szarość
która od wieków tu mieszka
Czy …...
Szukam życia w swym sercu
na próżno ….
Komentarze (6)
"kiedyś zieleń zarośnie wypalona ziemie i zakwitna
kwiaty spokoju i miłości"
Szukaj, bardzo szukaj - na pewno znajdziesz! U mnie
(+)
nasze życie jest jak schody czasami musimy iść w dół
aby potem pójść do góry :)
fajny wiersz , smutny ale fajny
plus
Bedziesz szukal wytrwale - znajdziesz odpowiedz na
wszystkie pytania. Czasem, by docenic to, co sie ma,
potrzebna jest chwila zwatpienia, lista retorycznych
pytan. Ladnie napisan. Ujales mnie.
Wiersz smutny w wymowie, ...
Nigdy nie jest tak zle by nie moglo byc
gorzej,,,zyjesz ,,,i choc serce Twoje
krwawi...wspomnienia w Twojej pamieci
pozostaja,,,juz sam fakt ze umiesz o tym
pisac swiadczy,,,ze nie jest tak zle,,
idzie wiosna,,,kochasz kwiaty,,,spiew ptakow pewnego
dnia obudzi Twoja dusze,,,czego Ci zycze z calego
serca,
i nie smuc sie,,pozdrawiam jesiennie.