I co dalej?
/ Ostatni z cyklu / https://www.youtube.com/watch?v=foGkU6x3eSE&ab_channel =alexistt225
Nigdy nie spojrzałem w lustro,
czochrane włosy w warkocze
widzą twe odbicie na klamce.
Wyrwałem, dziurę zostawiłem.
Węższa perspektywa kosmosu;
oczom rozwiał koleiny, klucz łez
rozchodzi sie po magnetyźmie
Nie wiem? czy lewą, czy prawą
ręką mam pisać. Oburęczność;
jak te półkule, odnalazły środek
pisania pięknego i brzydkiego.
Nie ma! Nie ma? Drzwi butem
potraktowane, imię zostawiam
zawiasom. Szeroki czeka świat.
Czasami jem obiad sztućcami,
na pustyni robię przegląd jezior;
wklęsłe, wyschnięte oczy widzę,
w łyżkach przypomina początek,
drugi za wodami -- twe odbicie.
Piaski złociste mam przy ustach
i strzaskana klepsydra w sercu.
Czas! Mój zatrzymała w miejscu
Piorónek zbójnicki
Komentarze (44)
Świetny, refleksyjny wiersz.
Zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie :)
Bez obaw! To tylko koniec cyklu.To takie pożegnanie
się z tymi wierszami.
Dziękuję! Babcia Tereska.
Pozdrowienia dla Ciebie!
Co tu rzec, smutne refleksje, gdy zabraknie tej
najważniejszej...
Pozdrawiam
Och! A gdzie ta paskuda się kryję?
Same trybiki kości zasilają -:))))
Oj tam, powiedz paskudzie, że uroda nie jest ważna. :)
Zawsze gładszy jesteś w dotyku. :)))))
Elenka -:)
A co mi z tego, żem przystojny?!
Jedynie życie skubie pióra, a ja wnet, w locie je
łapie, i wstawiam w swój kaczan -:))
Dziękuję
Pozdrowienia ciepłe dla ciebie
Jowiszek, anna , Kazimierzu , Elenka :
dziękuję bardzo za ślad pod treścią.
Z pewnych rzeczy się nie wyzbędę -:)
Pozdrowionka ślę ciepłe dla Was!
Zakochana w wietrze - w tym cały sęk.
Skończyłęm.
Dziekuję!
Pozdrowienia ślę
Bogusławie - to nie żadne możliwości, tylko chęć
pisania.
dziękuję ci bardzo!
Pozdrowienia ślę
tarna! to chociaż tyle -:))
Pozdrówki dla ciebie!
beano!
Zmieniłem, uwierz mi! Na słonecznym lecę -:)
dzięki!
Pieronie
najwyższy czas zmienić zegarek
:)
pozdrówka:)
Nieźle przegimnastykowałeś mój umysł nie musze iść na
rower
Mario! I tak właśnie będzie -:))
Dziękuję za uroczy wiersz, w twojej odsłonie - jako
komentarz!
Pozdrowienia ciepłe.
a dalej będzie tylko pięknie
bo inaczej nie może być
a dalej wiosna potajemnie
wznieci nam potrzebny krzyk
żurawie zaklekoczą
budząc prawdy w pąkach
i wróci świat na tory piękna
a szczęście
darem bliskosiężnym
w zasięgu dobra i rozumu