co świat pustym czyni...

Bez sens zwycięzca z mieczem niebytu
Stoi, winszuje krwią ofiar naznaczony
Na mieczu strumyk tak czerwony
Kończący drogę na ostrzu kropelką
Na ziemie upada... .

I te wzgórza co wroga pochłonąć miały
Stoją jak stały podpory udzielają
Głowy pochylone bo miecz nad nimi srogi
Pokornie oddane zrozumieć nie próbują

A wokół las wpatrzony ku sobie..
Dumnie z odwagą swe pieśni wciąż śpiewa
Lecz zgubą jest swe myśli do liści uność
Bo na początku piękny..., w głębi..,
W pół mroku zdradzieckie swe rządzę ukrywa

I tak gałązka co wiatrem otulona
Teraz złamana ostatniej myśli szuka
Z krwią utęskienia do wolności sie śmieje
Zamyka oczy... wiatr puszcza z uścisku....

Na ziemie upada... .

autor

filldarkmarcin

Dodano: 2007-10-04 00:23:31

Ten wiersz przeczytano 489 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie