co widać w aromacie kawy...

Zaczarowane piszesz słowa,
które niebiosa otwierają
błękitem, bielą czasem różem
kobierce myśli układają…

Spinasz je wszystkie klamrą szczęścia
by pobiec łukiem barwnej tęczy
los chcąc ugłaskać życzliwością
i słuchać, jak przepięknie dźwięczy…

Ja w aromacie kawy widzę
obrazy lekkie jak westchnienie,
i patrzę jak do nieba wznosisz
to piękne, zwiewne Cud – Stworzenie…

A tam w objęciach …przytuleni
biegniecie gwiazdom na spotkanie
i patrząc w oczy Jej zamglone
szepczesz cicho …”Me Kochanie”…

***
Takiego szczęścia doznać w życiu
każdy z nas pragnie…oczekuje
Patrzy z nadzieją w świt, co wstaje
czy już je niesie…czy daruje…

- ten lot podniebny z kimś tak bliskim
co serce, myśli posiadł całe
i miejsce to w ramionach… cieple
by chwile były doskonałe…

autor

Maryla

Napisany: 2006-11-22 Dodano: 2006-11-26 05:55:47

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie