Co za dusza
jak dużo trzeba wciąż mojej duszy
prócz może tego co zwą zbawieniem
wcale niełatwo jej się przysłużyć
bo smutków tęsknot żalów tak wiele
a kiedy nuda zewsząd wyziera
ani zachwytów czy choćby wzruszeń
zawodzi głośno jakam ja biedna
tak nie potrafię nie chcę nie muszę
więc na ramieniu z nią się zanurzam
w gąszcz wzniosłych doznań zdarzeń i
myśli
by pobujała ta moja dusza
w chmurach gdzie znowu może je przyśnić
a tak zachłanna jest nowych wrażeń
i ciągle żąda pochwalnych pieśni
że czasem nawet już sobie marzę
czyby na inną jej nie zamienić
Andrzej Kędzierski, Częstochowa
05.04.2014.
autor
andreas
Dodano: 2014-04-07 17:12:56
Ten wiersz przeczytano 2006 razy
Oddanych głosów: 34
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (49)
Sory. Mój błąd.Wybacz.
Magdo,mam przed sobą słowniczek"Razem czy osobno".
Wychodzi na to,że razem-"czyby"
podoba mi się ta dusza pozdrawiam
Och ta dusza peela żądna wrażeń, ale dobrze, bo soę z
nią nie nudzi. Z przyjemnością czytam Twoje
wiersze.Popraw -czy by nie zmienić.Pozdrawiam.