Coraz wolniej

Wiersz napisałem dla Przyjaciela któremu zmarla żona po cieżkiej chorobie

Coraz wolniej

Spójrz na mnie proszę
Otwórz zmęczone oczęta
Samotność już ledwo znoszę
Ty śpisz czy jesteś zaklęta?

Dlaczego zawsze tracimy to
Co najmocniej na świecie kochamy?
To jakby wkradało się zło
Tam gdzie piękna zawsze czekamy

Czy tylko czasem będę karmiony?
Tęsknotą do chwil uniesienia
Z przysięgi nie jestem zwolniony
Czy tylko mają zostać wspomnienia?

Nie mów nic wiem męczą cię słowa
Proszę tylko leciutko otwórz źrenice
Spojrzeniem niech będzie twa mowa
Ja sercem to piękno uchwycę

Oddajmy się w ramion wspomnienia
Poszukam znów znaków na niebie
Jak wtedy gdy szliśmy w marzenia
Ja będę wciąż mówił za ciebie

Pamiętasz nasze pierwsze spotkanie
Gdy nasze usta zostały złączone
A te wiatru cichutkie wołanie
Jakby dla nas melodie tworzone

Ty gaśniesz? czy tracę Ciebie?
Skąd szukać dla Ciebie oddalenia?
Znów szukam znaków na niebie
Tych dobrych bez dotyku cierpienia

Wspomnienia nie będą zatarte
Wszystko nie może być utracone
Ma serce jak ostrzem otwarte
Tak bardzo przez życie zmienione


Ty jedna zawsze mnie rozumiałaś
Ja też zamknę oczy razem pójdziemy
Bo to wszystko co sobą mi dawałaś
W lepszym świecie dla siebie znajdziemy

Do aniołów tam dołączymy
Czekaj mnie tam wiecznością
Gdzie nasze dusze połączymy
By tam trwać po kres miłością.

Tylko prawdziwa miłość przetrwa wieczność.

autor

ANADAN

Napisany: 2007-01-24 Dodano: 2007-01-24 00:01:14

Ten wiersz przeczytano 537 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie