Cytologia
"Nie tęsknij"
nie będę
tylko
w gwałtownym procesie
spalania się
żaru miłosnego
z
wodnistym smutkiem
rozpadnę się
na miliony
bezużytecznych komórek
eukariotycznych
Z popękanej
wrażliwej błony
wypłyną
zdradzone przez naiwność
białka
nie będzie już zmian potencjału
elektrycznego
warunkującego działanie
zakochanego układu
nerwowego
Porwane w strzępy
złudzenia siateczki
śródplazmatycznej szorstkiej
bez więzi
z Twoim centrum
rybosomy
nie dokonają żadnej
biosyntezy miłości
Aparat Golgiego
odmówił posłuszeństwa
nie wydzieli
na zewnątrz
żadnych naszych wspólnych
zdjęć
zapisanych na
biologicznej matrycy danych
Kiedy nie ma Ciebie
we mnie
tak nieprzyzwoicie blisko
beznamiętnie wypływają
ze mnie
życiodajne soki
mitochondria obumierają
zatrzymuje się proces
świadomego oddychania
pełną piersią
szczęścia
Jądro komórkowe
mięśnia sercowego
pod wpływem
przeszywającego bólu
miłości
szukającej odwzajemnienia
zapomina o swojej podstawowej
funkcji
nie zapisze już
na niciach DNA
żadnego tęsknego kodu
trójkowego
ostatnia transkrypcja
UGA
bez Ciebie
nonsens
zatrzymanie na zawsze
biosyntezy peptydu
mojego życia
"Let me hold you For the last time It's the last chance to feel again But you broke me Now I can't feel anything"
Komentarze (2)
Aż się spociłem. Ledwie wiersz przeżyłem. Naukowo
uczucie, to nie kiwanie palcem w bucie, ale
skomplikowana budowa i chemia obraz życia i miłości
nam ściemnia.
wybuchła tęsknota jak rewolucja w krajobrazach funkcji
komórek Ciekawy wywód wierszem Dobry Podoba mi się Na
tak! Pozdrowienia