Czarna Królowa

psy rozszarpują zdechłe marzenia
krew zamiast rosy odbija swiatlo
na trawie karmionej promieniem zła

powietrze napelnione brudnymi duszami
prowadzi skrzętnie fałszywy tłum
do tronu czarnej królowej zwanej nadzieją

nikt nie czuje cial pod nogami
nikt nie czuje lamanych bielą kości
każde oko zaaślepione jej urokiem

czarna krolowa na tronie z rozpaczy
wypatruje choć rąbka swego obrazu w sercach
głód jej doskwiera a karmi sie śmiercią

zabijesz sam siebie nim dojdziesz do celu
twoja krew posłuży drogowskazom za pokarm
im więcej jej wchłoną tym bardziej będą głodni

wbij słońcu nóz w promienie - zniszcz dzień
uduś noca gwiazdy siłą swych krwawych rąk
na szubienicy z twioch szarych snów powieś miłość

a kiedy dotrzesz pod ołtarz czarnej królowej
w ofierze złóz cały udawany swiat
zanim jeszcze zdażysz go zabić siłą swych kłamstw

autor

kalineczka

Napisany: 2005-08-13 Dodano: 2005-08-13 09:28:54

Ten wiersz przeczytano 802 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie