Czarne żarówki

Pięknie i bardzo plastycznie opisałeś trudne chwile.
Szczególną grozą napawają czarne żarówki. Dobrze, że
już to słońce...
Pozdrawiam Karolu :)

ale co trzeba przyznac-gladko to opisales
...pozdrawiam ...

Gonimy i gonimy za życiem, a nasze
serce się sprzeciwia i odmawia
posłuszeństwa do utraty przytomności.Dobrze, że promyk

słońca budzi.Trzeba zwolnić.
Pozdrawiam serdecznie.

Z promykiem słonca, gasną czarne żarówki. Pozdrawiam
Karolu

Wierszem grozy oddałeś chwilowy stan świadomości i
ducha. Czarne żarówki brzmią strasznie i
przygnębiająco, ale wraz ze słońcem pojawia się
nadzieja ...
Pozdrawiam Karolu :)

bardzo wymowny ...dobrze że zgasły te czarne
żarówki...pojawił się promyk słońca to znak będzie
dobrze ;-)
pozdrawiam :-)))))

Wymowny i i dzięki Bogu tym razem wszystko dobrze się
skończyło.

Bardzo obrazowo opisane. Pozdrawiam:-)

Wiersz, jak kadr z filmu, chwila.Tylko człowiek, która
coś takiego przeżył, mógł tak napisać. Pozdrawiam

Ciężkie przejścia... Szacuneczek :))

popaść w taką depresję i otępienie z brakiem przejawów
życia skojarzyło mi się z jakąś nieuleczalną chorobą:)

bardzo ładnie i ciekawie z nutką smutku i nadzieją- na
lepsze jutro...:)

Obrazowo opisana trudna chwila. Miłego dnia.

Karolu, mam nadzieję, że rozpadliny porosły
wspomnieniem.
Pozdrawiam serdecznie)))))

Witaj ach dawno tu nie byłam i proszę znowu ta prawda
i magia słowa jak zwykle czekała.Dziekuję