Czarne żarówki

wytrącony z codziennego pędu
bezwładnie upada
w rozpadliny słabości

słowa mocno skrępowane
rozgrzanym do czerwoności
drutem kolczastym
myśli porwane na strzępy
zamazują obrazy pamięci
bezdźwięczne otępienie

rozrywający ból w klatce
skraca oddech – omdlenie
chwilowa utrata świadomości
zapętlony dzień z nocą
odsłania długi korytarz
oświetlony czarnymi żarówkami

otaczający mrok i koszmary
reżyserują film grozy
słaby po raz kolejny upada

gasną żarówki – słońce otwiera oczy
mętnym wzrokiem wita nowy dzień




11.01 – 13.01.2013.

autor

kazap

Napisany: 2014-02-19 Dodano: 2014-02-19 10:38:23

Ten wiersz przeczytano 2027 razy

Oddanych głosów: 43

Rodzaj Biały Klimat Refleksyjny Tematyka Ciało

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie