Czarno - białe

Tak to wyglądało moje sobotnie sprzątanie dziś.

Odnalazłam fotografie czarno – białe.
Powróciło nagle życie sprzed pół wieku.

Młody tato na motorze,
mama w łódce przy jeziorze
i na trąbce wujek gra.
A tą małą w tej chusteczce
jestem ja.

Odnalazłam się w tym życiu sprzed pół wieku.
Czarno białym, zapomnianym, co nie wróci.

Ciocia Basia, co nie tyje,
żwawy dziadek, co nie żyje,
pod trzepakiem ja na dworze
i mój tato na motorze…

Czarno – biały zamęt w głowie o poranku,
porzucony w kąt odkurzacz oraz mop.

I szuflady rozgrzebane,
bo się wzięłam dziś nad ranem
za porządki
i się nagle cofnął czas.

NUNa

autor

góra

Napisany: 2014-10-04 Dodano: 2014-10-04 12:22:44

Ten wiersz przeczytano 3872 razy

Oddanych głosów: 53

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie