Czas na miłość

Adze, mojej Przyjaciółce

Księżyc się gapi z wysoka
i oczom własnym nie wierzy,
zdziwiona noc gwiazdooka
– miast spać, ktoś przy pracy siedzi?

Zamiast się oddać rozkoszom,
którymi łóżko tak nęci,
ktoś czuwa sam późną nocą
nad niespokojnym snem dzieci.

Pobladł księżyca rogalik,
świtu spłoszony promieniem
i gwiazdy się pochowały
– słońce spojrzało na ziemię:

a tu się krząta od rana,
by w dom zamienić mieszkanie
kochana żona i mama,
co nie ma czasu na spanie.

Lecz jest potrzebny czas na sen,
na własne myśli, sprawy chwila,
na noc spokojną, wolny dzień,
by miłość cię nie wykończyła.

autor

łosiek

Dodano: 2005-03-06 00:36:40

Ten wiersz przeczytano 486 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie