czas na nas
wyciągam dłonie spod kamieni
i o nadzieję nimi proszę
tak mi się jakoś wzrok zjesienił
jakbym miał ze sto wiosen
czyżbym już wszystko miał za sobą
i czekał na ostatni wyrok
dziś życie z byle czego robią
jakby nie było
a ty wciąż wierzysz moim dłoniom
i o ich grzechach nie pamiętasz
i tak ci pięknie oczy płoną
jakby nam lat ujęto
naucz mnie miła twej nadziei
wiary że nic mi się nie śniło
zanim od strachu się rozklei
prawdziwa miłość
autor
z nick-ąd
Dodano: 2009-10-19 10:43:50
Ten wiersz przeczytano 499 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Prawdziwa miłość nie zna strachu, a wiersz
prośba.Temat ciekawy i tak ładnie oczy płona.
śliczny wiersz, rzeczywiście, rytm nie bardzo
wiersz ciepły prośba o miłość aby była prawdziwa
Podoba mi się klimat i myśl ładnie poprowadzona +
Pozdrawiam
"tak mi się jakoś wzrok zjesienił,
jakbym miał ze sto wiosen" zapamiętam na długo!
Wiersz ładny, nieźle zrymowany, tylko rytm trochę
szwankuje.
dla mnie przepiękny , nie potrafię tak pisać ,więc
cicho zazdroszczę i podziwiam
a jakoś z rytmem dziś na boczek ;) pierwsza strofa
naprawdę fajna - pozdrawiam :)
Rozmarzyłam się.Dobrze poprowadzona myśl.Dobre rymy