A czas pędzi do przodu..

Dla kogoś kto żyje w mej pamięci..

To było pamiętne lato,
wtedy gdy pierwszy raz się spotkaliśmy.

Siedzieliśmy w ogrodzie przy twym domu
wsłuchując się w szum letniego wiatru kołyszącego wysokimi drzewami..

Pamiętasz wierzbe nad malutkim strumykiem?

To tam przychodziliśmy w upalne dni chronić się przed skwarem słońca..

Doskonale pamiętam przystankową barierke.

Siadaliśmy tam póżnymi popołudniami gdy wszystko już było skąpane w blasku lipcowego słońca chylącego się ku zachodowi..

Pamiętam też nasze wieczorne spacery..

Wszystko jakby nabierało magicznego natchnienia.

W bladym świetle księżyca spacerowaliśmy kocimi ścieżkami
w ciszę zasłuchani
w pięknej nocy obraz wkomponowani..

Nie zapomnie rospostartego nad nami nieba gwiazd.

Staliśmy w ciszy na kładce..

W tafli jeziora odbicie swoje znajdował księżyc i tysiące gwiazd..

Od czasu do czasu ciszę przerywała malutka fala dopływająca do niewielkiego piaszczystego brzegu powodowana podmuchami wakacyjnego wiatru..

Tyle wyjątkowych chwil przeżyłem przy tobie skarbie..

Co teraz mi zostało?

Tylko te słowa które właśnie piszę..

Mijają już ponad 2 lata od tamtych chwil,lecz ja nadal chcę pamiętać..

I wiedz jedno..

Czas nieubłaganie pędzi do przodu i nawet jeśli obsypie pyłem zapomnienia większość wspomnień to dla mnie i tak na zawsze pozostaniesz moją uśmiechniętą,malutką,ukochaną gwiazdką.

autor

Endefis

Napisany: 2006-10-18 Dodano: 2006-10-18 23:19:45

Ten wiersz przeczytano 705 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie