Czas wciąż do przodu gnał
Tak wciąż do przodu gnał, ludziom na straży
stał,
że wszyscy zapomnieli, jaki kierunek w
mieli,
kiedy zatrzymał świat, który był pełen
wad,
nie wszyscy zrozumieli, co przeżyć będą
mieli.
to niby mała chwila, spojrzenie ręki
gest,
lecz dla ludzkości mila, i życia wielki
test,
na drzewach już są pąki, trawa się
zazieleni,
lecz wszystko przystanęło, jak późnej
jesieni.
w pośpiechu w rozpędzie, bez uczuć
radości,
za forsą zapędzie, w nienawiści złości,
bez gestów przyjaźni, i pomocnych
dłoni,
zagubieni w jaźni, każdy ten czas
trwoni.
i przyszła ta chwila, co czas
zatrzymała,
żeby cała ludzkość, życie przemyślała.
By człowiek cenił człeka, bez nienawiści
gniewu,
to lepszy los go czeka, bez strachu
wylewu.
Komentarze (13)
Cała prawda w świetnej refleksji, ujęta pięknymi
strofami, pozdrawiam serdecznie.
Bardzo udany wiersz, Kubo.
Lacze duze podobasie :)
I pozdrowienia.
Powiem o wierszu, że jest wymowny, prawdziwy i
refleksyjny. Pozdrawiam na plus:)))
Życiowo.
Pozdrawiam:)
Szkoda, że trzeba było tak tragicznych wydarzeń, żeby
ludzie zaczęli się zastanawiać...
Wiersz na czasie, bardzo mądry :-) Pozdrawiam :-)
Witaj dawno mnie nie było pozdrowionka ;)
Fajnie się czyta taka prędkość ;)
Teraz jest czas na refleksje... pozdrawiam
Życiowa refleksja
aby docenić wartość życia...
Pozdrawiam cieplutko:)
Skłaniasz czytelnika do refleksji nad istotą obecnej
sytuacji.
Pozdrawiam.
Marek
Ładny i taki życiowy wiersz
Pozdrawiam serdecznie :)
Witam anna i MARGOT dzięki za odwiedziny i komentarz.
Smutna refleksja, ten wiersz, ale trzeba przemyśleć
życie. Mało mam czasu bo siedzę na działce by nie
zwaryjować . Może będzie dobrze .
Pozdrawiam serdecznie , zdrówka życzę i spokoju ducha.
Tak. Przeznaczenie dało nam czas na refleksję.
Śliczny wiersz i na czasie. Pozdrawiam