Czas Życia

Z radością i smutkiem przez życie idziemy....

Dziś proszę do tańca
Smutek z radością
Bez żadnych złudzeń
Lecz z czystą nagością

W dance makabre
Będą wirować
Ostrymi słowami
W uczucia celować

Będą rysować magiczne kręgi
Rozciągać za sobą spiralne wstęgi
Zostawiać na ziemi po sobie ślady
I wchodzić ze sobą w różne układy

Ukłon i obrót smutek zaczyna
A zaraz radości wygina się szyja
Piruet w powietrzu, ukłon i odskok
Smutek natomiast wysoki podskok

Gibkie i szybkie ruchy radości
Pełne zapału dzięki miłości
Wije się w tańcu, kręci biodrami
Gestykuluje szczupłymi rękami

Smutek powolne robi manewry
Nie ma zapału, nie ma on werwy
Dokładne pozycje taneczne przybiera
I oczy przy tym szeroko otwiera

Radość jak łania skacze i fika
Stoi przed smutkiem i znowu znika
Smutek zaczyna nabierać szybkości
Dogania w tańcu taniec radości

Teraz oboje tańczą namiętnie
Raz jeden raz drugi przed sobą przemknie
Wciąż obijają się sami o siebie
Jak dwa żywioły co tworzą jeden

Nagle na parkiet wkracza kobieta
Czarne ubranie i blada cera
Włosy już siwe choć prawie ich nie ma
Zaczyna tańczyć i wdzięku nabierać

Radość ze smutkiem stoją niepewnie
Spełniają się w myślach ich przepowiednie
A czarna dama jak baletnica
Skacze i kuca i skacze i kica

Podbiega do smutku patrząc mu w oczy
W około niego powoli kroczy
Robi tak samo to zwinnie z radością
Przebiega w około z puchu łatwością

Na środku placu się zatrzymuje
Patrząc w niebo coś wykrzykuje
Cała się zmienia w zwykłego mnicha
Pada na ziemię i cicho wzdycha

Z radości i smutku już tylko kości
Mnich się podnosi w goryczy i złości
Ogarnia wzrokiem wszystko dokoła
Robi znak krzyża i „amen” woła

Kolejna dusza w dance makabre
Uległa śmierci, skończyła na dnie
Nie myśląc jak bardzo jej żywot krótki
Czasu poczuła na sobie skutki

...z radościa i smutkiem, też z nimi zginiemy....

autor

Ikar

Dodano: 2004-07-20 00:30:22

Ten wiersz przeczytano 444 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie