Czas i życie
"Czas i życie"
Narodził się z tobą twój czas i twe
życie,
jak blask o poranku pokochał Cię
skrycie,
towarzyszem wiernym tobie zawsze będzie,
nieopuści Cię nigdy z tobą w ogień
wejdzie.
W latach niewinności darzy cię radością,
przynosi twój uśmiech z matczyną
miłością,
karmi tym marzeniem o wieczności
szczęścia,
pozwala uwierzyć w magię tego zdjęcia.
Tak zwodzi fantazją twoje lata młode,
nie wystawia nigdy serca na ochłodę,
rośnież w nim tak ufnie wyzbywasz się
obaw,
pewny jesteś siebie, że życiu podołasz.
I przychodzi moment w dzień
nieunikniony,
gdy po raz pierwszy tak mocno zmieniony,
odkrywasz że to w czym trwałeś do tej
pory,
jest tylko snem nocnym co stwarzał
pozory.
Po raz pierwszy cierpisz czujesz czasu
srogość,
pragniesz tam powrócić w życia piękną
młodość,
czujesz żal i trwogę nie jesteś już
sobą,
utraciłeś wiarę i twą dawną błogość.
Lecz trwać musisz dalej z ciężką
świadomością,
dziewiczego bólu co w tobie ciemnością,
uczyć się na nowo szczęścia i ufności,
które czas ci zabrał smakując wolności.
Łączysz swoją dolę z losem ukochanej,
od tej pory będąc miłości wiązaniem,
przeciwności losu razem już znosicie,
ale czasu swego nie ułaskawicie.
Owocem miłości co wam serce splotła,
jest to nowe życie jego czystość boska,
czuwacie nad jego właściwym rozwojem,
a czas go chroni przed cierpienia
znojem.
To życie jak wasze w młodości jest
cudne,
przepełnione pięknem i w dobroci złudne,
znów czas oszukuje jak ciebie przed
laty,
nie zanurzy serca w oceanie zdrady.
Twe czoło schylone ku ziemi pokornie,
ciało twe zmęczone już nie takie sforne,
przypomniało tobie o zegarze wiecznym,
i o towarzyszu wiernym i serdecznym.
W końcu śmierć przychodzi ciało twe
zamiera,
dusza twa wędruje ciała nie zabiera,
wyzwolona z mocy ku niebu się wznosi,
swój manifest życia tam w górze wygłosi.
Jedyną wartością która tu trwać będzie,
to pamięć o tobie i twe czułe serce,
dobroć ta co zawsze była pięknem w
tobie,
i dawała radość niejednej osobie.
Isk
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.