Z czasem
Myślami biegnę za horyzont,
gdzie ziemia niebu patrzy w oczy.
Dam zawiłościom w dal odpłynąć.
Z czasem przybiorą kontur prosty.
Muszę przytulić się do ciszy
i pożeglować falą wspomnień.
Może w marzeniach mnie usłyszysz,
usiądziesz w łodzi tuż koło mnie.
Nieraz tak blisko i daleko
płyniemy razem – obok siebie.
Mieliśmy zawsze tworzyć jedność.
Codzienność łaja , a ja nie wiem
jak poukładać wszystkie puzzle,
by obraz życia tworzył całość…
Łagodnym kształtem słowa kuszę.
Kocham i pragnę być kochaną.
autor
magda*
Dodano: 2015-07-17 12:31:31
Ten wiersz przeczytano 1170 razy
Oddanych głosów: 21
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Pięknie, magdo*
Pozdrawiam cieplutko ;)
Przyjemnie się czyta. Słowa jak płatki róży pachnące i
delikatne. Pozdrawiam pogodnie.
Miło i spokojnie mi się przeczytało.
Pozdrawiam Magdo.
Tak ślicznie :)
Bardzo miło było przeczytać.Fajne rymy,dobrze
przemyślane i podane.
Ładnie, jak zawsze. Pozdrawiam Magdo:-)
taki spokój w tych słowach, czysty relaks :-)
Wybiegam za horyzont...
ładnie o życiu i refleksjach które przynosi każdego
dnia,,,pozdrawiam