* * * (czasem to ktoś za długo...

To wiersz o przyjaźni. takiej prawdziwej, bezinteresownej i smutnej. Takiej jaka może łączyć starego człowieka z jego jedynym przyjacielem...

Czasem to ktoś za długo żyje.
-nie to, by zaraz tam narzekać
ale gdy ziemia radość skryje
albo zabiera przyjaciela
to wtedy razem z nim umiera
cząstka człowieka.
---------------------
Tamto duże pudełko kusi oczy czerwienią
złoty błysk dekoracji wabi myśli jak światło
„Boże, czemuż tak łatwo
przestać myśleć o pięknie,
kiedy wiesz, że za chwilę może serce Ci pęknie?

(nie jest stara tak bardzo, chociaż już nie pamięta
kto jej dłonie uchwycił w pajęczyny błękitu
i to drżenie dotyku niepotrzebnie zostawił
krucze włosy spopielił dając noce bez świtów)

Tamto duże pudełko jest za bardzo jaskrawe
przecież pies to nie człowiek, nie ma marzeń w kolorze
gdy go kocem okryje, w kątku parku położy
będzie zimą miał gwiazdy
a jesienią kasztany.

(tylko musi tak kopać, żeby nikt nie zobaczył
kilka małych kamieni trzeba schować gdzieś w trawie
jakoś dziwnie z gałązek znaczek krzyża ustawiać
kiedy oczy niechciane spoglądają ciekawie.)

Może karton w motyle będzie dobry i taniej?
myśli krążą jak ptaki wśród regałów w markecie
między prawdą a Bogiem
To on lubił motyle
biegał zawsze za nimi
na tym skwerku za rogiem.

(palce wiekiem zagięte tulą papier banknotu
chociaż zapach zostawi, zanim pójdzie do ludzi
głupie kłucie pod sercem ,że dziś siódmy dopiero
a ten miesiąc zbyt długi, znowu biedę obudzi )

Piękny będzie ten karton, gdy się wstążek dołoży
albo lepiej lametę co z choinki została
skąd się bierze w człowieku taka radość nieśmiała –
jak to dobrze, że odszedł?

I, że Pan Bóg łaskawy
nie pozwoli biedaka
już samotnie zostawić...

Łódź 24-26.09.2006

autor

SzaryWilk

Dodano: 2006-10-01 01:13:18

Ten wiersz przeczytano 512 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie