Czekał...

To my...pamiętasz...?

Czekał na nią
przed dzrwiami,
siedział zdenerwowany,
gdy ujrzał jej oczy
nie wierzył,
że tak je pokochał...
A ona,
unika świata;
w tramwaju
zgubiła sny,
nie wierzy w uczucia,
nie wierzy w ludzi...
On nie pomaga,
tylko dalej siedzi
przed drzwiami,
choć wystarczy
podnieść z ramienia liść,
zaoferować jesienne marzenie...

sama musiałam sobie poradzić...

autor

pigula14

Napisany: 2006-10-21 Dodano: 2006-10-21 21:28:45

Ten wiersz przeczytano 679 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie