Część pierwsza

Co wieczór siadam przy biurku analizując spokojnie cały dzień. Efektem ten melancholii jest między innymi wiersz. Oby nikt nigdy nie czuł tego, co czuję każdego wieczoru ja.

wołam więc głośno
wywyższając się nad ulicznych skrzypiec dźwięki
aż nie słychać

mijam stworzenie
wygląda mi na
człowieka

wyciągam więc rękę
z prośbą

dzisiaj też mi się nie uda


mam więc żal
że głucho
i nie stać mnie
na schody do nieba
tylko na schody na jutro

siądę na dachu w nocy

próbując usłyszeć zapach
zobaczyć głos wiatru
wyczuć węchem gwiezdny blask

schizofreniczne anomalie

autor

Terrey

Napisany: 2010-10-30 Dodano: 2010-10-30 22:24:05

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie