człowiek
Ludzie wciąż szukają niezwykłości
w swej krótkowzroczności,
górskie szczyty im za małe
a morza za płytkie!
Oceany łez nie przerażają
niezmierzone pustynie ciał
już nie zniewalają!
Czego szukają?
Nie wierzę w Magię
lecz w O-czarowanie,
gdy Bliskość Kosmosem się staje
a Dłoń w Dłoni to Pełnia Księżyca!
To nie dwa Światy się zderzyły
lecz człowiek zobaczył drugiego człowieka
autor
rosaliapolak
Dodano: 2012-12-16 00:44:12
Ten wiersz przeczytano 1065 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (8)
Pięknie.To w drugim człowieku jest szczęście.
Ciepły! bardzo fajny wiersz+++++
Pozdrawiam :)
W magię nie wierzę. Z resztą jak można wierzyć w coś
co nie istnieje.
prestydygitator
(po staremu ślepiec)
Obudziłem się. Milczę sobie. Ocean. Zobaczyłem
drugiego człowieka. Jestem ślepcem, a morza takie
płytkie. :)
troglodyta
(po staremu, po nowemu goryl Magilla)
Nienasyceni, wciąż za szczęściem gnamy,
a czas docenić, to co blisko mamy!
Pozdrawiam!
ładnie postrzegasz człowieka...i jego niezwykłość -
Rozalio
"szczęścia"
to pełnia szczęści czuć dłoń w swojej dłoni- bardzo
dobry wiersz !
pozdrawiam:-)