Człowiek
Jest świat za którym tęsknimy
Marzymy i pragniemy
Jest raj do którego idziemy
Tylko jakoś nam nie wychodzi
Kamienisty gościniec
Sami sobie wybraliśmy
Płaczemy nie nad sobą
Złorzeczymy - komu...
Zabieramy okruch ziemi
Ojcowiznę co nam zostawili
Idziemy dalej w życie
Następcom przecierać szlak
Nad pyłkiem popłaczemy
Kwiat zdepczemy – drobinka
Pożałujemy bezdomnego psa
Człowieka kopniemy – przeszkadza...
2013
autor
Stanisław Ryglewicz
Dodano: 2013-11-10 10:04:59
Ten wiersz przeczytano 823 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
smutne to co piszesz... takie życie:(
POZDRAWIAM
Wiersz bardzo dobry.Mogę dodać, ilu ludzi, tyle
charakterów.Taki świat już był od czasów Jezusa.
Dzisiaj czy jest inny, nie wiem, tyle wojen,tyle
terroryzmu..itd.
Pozdrawiam
podoba mi sie wiersz-pozdrawiam
Takie jest życie, raz w smutku, raz w zachwycie.
POZDRAWIAM
Smutny i bardzo prawdziwy wiersz.
Smutny, ale prawdziwy przekaz.
Wiersz z trafnym przekazem. Dobrze poprowadzony i
oddający prawdziwe cechy człowieka. Pozdrawiam:-)
Mocny i prawdziwy tekst.Przemawia do
czytelnika.Pozdrawiam.
Trafny przekaz ;) Pozdrawiam! ;)
melancholijny wytonowany wiersz, dobrze sie czyta ,
choc temat trudny ...
Dobry punkt widzenia.
Jest jak piszesz. Niestety
Miłego...
człowiek- brzmi dumnie...Świetny przekaz. Pozdrawiam:)
jak to człowiek
jeden buduje drugi rujnuje
nie myśląc o konsekwencji
tresowanym nie trzeba być
by wiedzieć iż się nie bierze
z ręki cudzej często zatruć się można i plakać nad
dolą swoją w:)
moze nie aż tak okropnie jak w tym Twoim wierszu
lecz trzeba być tylko człowiek,żeby nie zejść na psy
jak w piosence ze zespołu Dzem
pozdrawiam:)