Człowiek
Człowiek bez wiary
W nicości marność
Gdyby nie kochał
Cóż byłby wart on
Gdyby był głuchy
Na ślepych wołania
Nie mógłby szukać
Sam poszanowania
Gdyby niemowę
Zagłuszał krzykiem
Przyrzeczeniami
Ułomnych duchem
Słabszych z silnymi
Na przeciw stawiał
Nie mógłby Liczyć
Na społeczny awans
Gdyby głodnego
Karmił do przesytu
Bogatym schlebiał
Oddając pokłony
Nie oczekiwał
Łaski od skrzywdzonych
Nie mógłby zostać sam
Błogosławiony
autor
titelitury
Dodano: 2014-08-16 13:36:00
Ten wiersz przeczytano 629 razy
Oddanych głosów: 10
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Ładny wiersz z dobrą reĺleksją. Pozdrawiam.
Zatrzymuje na dłużej, wart przemyślenia. Miłego dnia.
Piękna refleksja,pozdrawiam
„Człowiek bez wiary
W nicości marność” – strzał w dychę!
Pozdrawiam :)
"Nie mógłby zostać sam
Błogosławiony"...prawda.
Pozdrawiam:)
Bardzo dobra refleksja o czlowieku:)
pozdrawiam:)
ciekawy nietuzinkowa refleksja ...
pozdrawiam ;-))))
Tak masz rację Olu ;-)
Człowiek, jak Człowiek potrafi. Pozdrawiam