Człowiek, człowiekowi
Nic nie pomoże klepanie pacierza,
czy zabieganie w urzędach o sprawę,
kiedy się życie z przepisami zderza,
a prawo wcale nie jest takie prawe.
Żal gdy urzędnik ręce wciąż rozkłada,
w jednej ustawy w drugiej paragrafy
i już cię zbywa zanim sprawę zbada,
bo samodzielnie myśleć nie potrafi.
I tak człowieka, człowiek ignoruje,
rozum w przepisach mając a nie w głowie,
a do całości i ten fakt pasuje,
że te przepisy też ustalił człowiek.
Komentarze (19)
czyli, człowiek człowiekowi - człowiekiem:(
Przykre lecz prawdziwe, z życia wzięte. Bardzo dobry
wiersz. Pozdrawiam + zostawiam
Dziękuję Krzemanko! Tak faktycznie lepiej.
Smutna prawda o biurokracji. Zamiast "ręce ci
rozkłada" czytam sobie " "ręce wciąż rozkłada".
Pozdrawiam.