Człowiek z marmuru

Człowiek z marmuru pokryty taflą lodu
Rani czyjeś serce niszczy się zza młodu

Wzbija się wysoko po trupach najwyżej
Z dnia na dzień pogłębia im dalej tym bliżej

Owocem jest nienawiść
Przeklęta zbrodnia...
Korzeniem jest zawiść
Przeklęta parodia...

I wszyscy Go widzieli
Pierwszy podniósł rękę
W wielkim kręgu chcieli
Aby poniósł mękę

Lecz tchórzami byliśmy
Tchórzami będziemy
Te Życie wzięliśmy
W swym Życiu umrzemy

Widziałam ich twarze
Śmiech i Łzy...
Kto Ich ukarze co zniszczyli sny?

Człowieku z marmuru
Istnienie nie boli
Lecz bolą kłamstwa
Gdy nie masz zbroi

Głucha radość stoi tuż obok Mnie
Przeklęta złość zatruwa żyły Me

Odchodzę daleko by niewidzieć zła
Jeśli stanę przed Nim
Krzyknę...Zabójca!

2001

autor

sylwusia1983

Dodano: 2005-10-21 22:25:20

Ten wiersz przeczytano 668 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Toniczny Klimat Dramatyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie