Człowiek samotny

W piekielnej czerni nienawidzącej samotności
jeden prosty w podartych łachach człowiek
nie to bezdomny jest co samotny
żarliwa głucha cisza doskwiera mu

ten miejski zgiełk codzienności
te wszystkie istnienia hałasy
tak trwożące to wszystko jest
a moje życie co to - pyta

w najlepszym towarzystwie będąc
nawet w oazie pragnień i snów
nie zastąpi nic przyjaciela
bratniej duszy co serce rozpali

aby wreszcie nie być sam
by żar ten wielki ugasić
aby nareszcie mieć swoją godność
nie zastąpi nic bliskiego kogoś

samotność niż więzienie gorsza jest...

22.12.2004 r.

autor

Krzysztof Kowalczyk

Dodano: 2005-02-12 18:35:43

Ten wiersz przeczytano 397 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie