Cztery pory codzienności

Wzbity w duszne powietrze ,
kołami ognistego rydwanu
Pył radości ,
miliona istnień.
Uderzenie pięści północnego wiatru,
w smukły pień,
Rozrzucone chłodnym tchnieniem,
złociste liście uczucia.
Rozedrgane, rozwirowane
płozami mroźnych sań ,
płateczki myśli,
wystrzelone w roziskrzone niebo.
Rozwarte kielichy niezliczonych kwiatów nadziei,
Na nowo maja chęć budzić się do życia

autor

Idar

Dodano: 2005-01-23 01:00:24

Ten wiersz przeczytano 400 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie