Czy ktoś kiedyś?

https://www.youtube.com/watch?v=cuj6P_35vQE

Widziałem cztery wyspy na środku jeziora
i wiatr, co rwał gałęzie, szalał od przedwczoraj.
Słyszałem groźne słowa jakby czartów sfora
napadła na mnie nocą. W posępnych czadorach

mroczne, groźne postaci rzuciły mnie w fale.
Mój oddech stał się płytki i nie było wcale
łatwo trwać, gdy wśród strachu biegłem poprzez szpaler
twardych słupów, pylonów wyrzeźbionych w skale.

W ciemności lśniły światła na ohydnych zmorach,
a każda z nich wrzeszczała: Lek twój to pokora!
Nic nowego nie planuj, bo dzisiaj z wieczora
spłacisz z życia rachunek - słyszałem upiora.

W letargu, na kolanach, wypłakałem żale
za straconą radością. Przed czarnym koszmarem
nikt mnie nie uratuje, choć dusza zuchwale
próbowała się podnieść dzięki zgasłej chwale.

Kto mi odsłoni piękno lasu, wysp, jeziora?
Kto przywróci mi oddech, pozwoli nie szaleć?

Widziałem też trzy góry, wśród nich las nieznany,
pełen drzew tajemniczych, wciąż niedotykanych.
Stałem się miałki, martwy, nikły, zapomniany,
jakby źródło gdzieś wyschło. Ja zaś ukarany

miałem na zawsze milczeć jak spróchniałe pieńki,
jak zabronione takty wydrwionej piosenki.
O, mój Boże, czy słyszysz moje ciche jęki,
gdy rozum wciąż Cię błaga o światło jutrzenki?

A może Bóg znowu śpi, gdy ja zasmarkany
już nawet nie próbuję pełzać u stóp ściany?
Panie, jeszcze okaż łaskę! Ulecz nasze rany!
W bezsilności wątpimy, a jednak błagamy!

Zamilkłem, by nie gnębić bólem swej udręki
tych, co nie chcą mnie oddać w szpony złodziejki,
czyhającej, by ukraść nadziei tasiemki.
By nie zginęły w końcu słodkie życia dźwięki.

Czy kiedyś znajdę nieba nadzwyczajny błękit?
Kiedy wróci smak szczęścia i spokój świetlany?

Można także zajrzeć tutaj: https://www.poetryfoundation.org/poems/55993/renascenc e

autor

Janusz Krzysztof

Napisany: 2020-01-31 Dodano: 2020-01-31 14:28:38

Ten wiersz przeczytano 781 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie