Czytać albo i nie.

Leżąc wpatrzona w sufit rozmyślała o tym co będzie dziś robić.
Próbowała uspokoić swoje rozkołatane serce,wystraszone snem jakże prawdziwym i realnym.
Wstając z łóżka zrozumiała że zaczął się kolejny nudny dzień.
Stała długo,wsłuchując się w krople wody uderzające w dno brodzika.
Nie chciało jej się jeść ale jadła nie myśląc o tym.
Życie jest takie proste,monotonne,szare.
Długo by tak rozmyslać o tym ale czasu mało.Praca czeka,dążenie za groszem.
Kolejne godziny spędzone przed biurkiem i użeranie się z ludzmi którzy myślą że są bogami.
Pózna godzina,powrót do domu.Jechała wolno jak zawsze ale...
Właśnie to ale?Jechał 120km.h zginoł na miejscu a ona?.
Leżąc wpatrzona w sufit rozmyślała o tym dniu kiedy wstawała z łóżka i szła sama pod prysznic.
Tamte dni wspominane już nie były szare i nudne lecz pełne koloru i zrozumienia.

autor

Bunia

Napisany: 2006-03-25 Dodano: 2006-05-05 10:46:35

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie