Dalej brnę w miłość sonet

Znowu ci Ruda przyniosłem miłość i siebie,
i twoich ulubionych chryzantem naręcze.
Płomień znicza pali się w smutku i udręce,
a nad nami obłoki ronią łzy na niebie.

Kropelki deszczu po twoim zdjęciu ściekają,
na kamiennej płycie swe serca rozpryskują.
I po marmurowych porach w strużkach wędrując,
siateczkę zielonych źrenic przypominają.

Już nie gnębię myśli tęsknotą w samotności,
i lżej mi na duszy się kochana zrobiło.
Jakbyś mnie znowu do piersi swych przytulała -

Wiesz? lubię te nocne wspominki w samotności,
Chociaż czasem cierpię że się wszystko skończyło -
No i boję się czy będziesz na mnie czekała...

autor

Stumpy

Napisany: 2017-01-10 Dodano: 2017-02-10 14:47:40

Ten wiersz przeczytano 724 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie