Dama w szarościach.

Stoję tu na zabałaganionym strychu.
(Jak lalka)
Nieustannie pokrywam się kurzem.
Z dnia na dzień coraz bardziej truchleję.
(Jeszcze nie dziś)Dziś nie ocaleję.
Nie posiadam tu dla Ciebie nic.
oprócz kilku wyrzutów sumienia,
przyklejonych do serca mego istnienia.
Uczucia me wyjechały pociągiem
zbudowanym z mej nikczemności.
(przepraszam)
Tak bardzo brzydzę się barwą miłości.
W twych oczach mienię się wszystkimi kolorami tęczy.
(ale jestem tylko)
Niespełnioną masochistką życia i śmierci.

autor

panihisteryczka

Napisany: 2009-04-12 Dodano: 2009-04-12 00:13:14

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie