danse moriendi
w głąb smutku wirują
spowite karminowym lękiem
bolesne tajemnice świata
tulą do piersi gasnące płatki
płomiennych kwiatów
zawoalowane krzykiem
zaciskają powieki
w bezwzględnych ramionach Moirai
autor
MEG
Dodano: 2013-11-20 13:01:09
Ten wiersz przeczytano 1852 razy
Oddanych głosów: 37
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (47)
orzeczenie czy został zbawiony czy potępiony, czyli
sztuka "dobrego umierania".
Czy czasem na początku nie ma być
- w dal smutek wiruje//albo smutki.
Bo jak można wirować "w dal smutku"? Reszta ok,
podoba.
biel i czerń - taniec i smutek
wyzwalasz z umysłu głębie i ...
pozdrawiam
Twój taniec śmierci budzi niepokój.
Wiersz bardzo ładnie napisany:)
Pozdrawiam serdecznie:)
ciekawy wiersz-pozdrawiam serdecznie
Nie Wallace, to są płomienie, które jeszcze tlą się,
nim zgasną..
oba tytuły niezłe...treść jak to u Ciebie nie wprost.a
stulone płatki kamiennych kwiatów wybieram...
Ciekawy wiersz
"zawoalowane krzykiem
zaciskają powieki"
bardzo ciekawy wiersz
wyobraziłam sobie tańczącą śmierć w rytmie tanga,
gdzie wezwany ucieka a ona przyciąga go zmysłowym
ruchem
pozdrawiam:)
taniec śmierci oj żeby jak najdłużej nie być w takim
tańcu
pozdrawiam:)
Ciekawy wiersz.
:))
TANIEC ŚMIERCI-
ciekawie ..:)
plastycznie i obrazowo pozdrawiam
Wiersz wirujący ramionami śmierci. Najbardziej
spodobało mi się: "otulone karminowym lękiem"...
Pozdrawiam serdecznie.:)