Dawno temu...

Dawno temu byłem człowiekiem
Teraz jestem tylko jego wrakiem
Kiedyś byłem wolny jak ptak
Teraz jestem uwięziony jak w skorupie rak

Kiedyś umiałem nawet kochać
Teraz nie potrafię chociażby szlochać
Teraz już nie jestem kimś
Zostałem tylko czymś

Sam sobie pozostawiony
Zapomniany przez nikogo niepoznany
Kiedyś serce dla siebie miałem
Ale komuś je oddałem

A jednak na świecie tym egzystuje
I jedyne co mój umysł zajmuje
To że jest cel jakiś w tym
I że ktoś kiedyś zamieszka w sercu mym

autor

Sanyin

Napisany: 2003-11-25 Dodano: 2006-10-28 00:23:35

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie