depresja

nocą ciemne chmury
suną nad ziemią
cicho
dzwonią w szyby kroplami
pukają coraz głośniej
mokre ślady zostawiają
pod drzwiami Nieproszeni
goście o zimnych dłoniach

krople coraz cięższe
tną noc jak serce

myśl nie może wyrwać się
ponad chmury ciemne

depresja
wybiera jak powódź


niech już
wiatr huragan
i gra świateł w obłokach
niech porwie mnie
ręce rozkładam do lotu
wicher w twarz
rozrywa płuca
choćbym potem miał
już nie wylądować

ponad te chmury

autor

aleksander

Napisany: 2005-06-07 Dodano: 2006-04-30 10:13:36

Ten wiersz przeczytano 601 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie