deszczowa codzienność
wiosenny deszcz kropi melancholią
wprost na głowy zabieganych
dla których to tylko woda
która spływa jak po kaczce
codzienność potyka się
co kilka kroków
nikt nawet nie patrzy
kto leży pod nogami
wzloty i upadki
niespełnione sny
normalność
coraz mniej normalna
mijamy się
zapominamy
jesteśmy samotni
autor
sisy89
Dodano: 2021-07-04 18:20:43
Ten wiersz przeczytano 2369 razy
Oddanych głosów: 64
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Jeśli coś spływa po kimś jak woda po kaczce to znaczy,
że nie przywiązuje wagi do rzeczy lub spraw ważnych.
Dla wielu osób lekiem na samotność jest posiadanie psa
lub kota. Samotność oznacza zwykle więcej czasu dla
siebie, więc może warto ten etap w życiu wykorzystać,
by powrócić do zapomnianych pasji? Zaakceptowanie
samotności jest trudne, jeśli ktoś z nią sobie nie
radzi i czuje się nią przytłoczony, może skorzystać z
pomocy psychoterapeuty.
Miłego dnia życzę :)
Nie mogę napisać, że obecna rzeczywistość to szpital,
w jakim kręcimy nasze łzy.
Jednak, w sile drzemie nadzieja; by wszelkie podpory
budować fundamentem,
jakim jest cel w życiu. Odkrywczy, co prawda -
niekiedy łamie most idącym ścieżką. Można budować na
nowo!TEgo życzę.
Wiersz życiowy i na czasie, sisy89!
Podoba się.
Pozdrowionka dla ciebie!
- deszczowa melancholia. Smutkiem tkany wiersz.
bronislawa.piasecka
Tiara2
@Najka@
Bardzo dziękujęza komentarze, mam nadzieję, że peelka
wkrótce pożegna samotność...
Pozdrawiam serdecznie :)
Częstym towarzyszem naszego życia jest
samotność...zycze twojej peelce odnalezienia w swoim
życiu radości...miłego dnia
W takim razie życzę Ci słońca. Nie płacz z deszczem,
raduj się z promieniami!
Tak, to prawda czujemy się samotni. Serdecznie
pozdrawiam.
Bardzo dziękuję za Wasze odwiedziny i komentarze :)
Pozdrawiam serdecznie :)
Zatrzymal na dluzej ten ujmujacy wiersz, refleksje
zabieram ze soba...:)
Smutna i prawdziwa refleksja o zobojętnieniu i
samotności w tłumie...
pozdrawiam sisy :)
Refleksja na czasie w dobie pandemii jesteśmy trochę
samotni
Tak bardzo blisko, a jednocześnie tak bardzo daleko.
Piękny wiersz.
Piękny wiersz.
A samotność czyha za drzwiami
i nawet nie dostrzegamy,
kiedy nas omami...
Pozdrawiam serdecznie Sisy:)
Bardzo wzruszająco piszesz o samotności aż zaczynam
wierzyć, że normalność nie jest normalnością. Joasiu
Pozdrawiam miłej spokojnej nocy.
Takie czasy ,wiekszosc zamyka się w swoim świecie
ogranicza kontakty, obojętnieje ,ale na szczęście nie
wszyscy Pozdrawiam serdecznie