deszczowa kantyczka

już noc i nie ma mnie i jej
nigdy tutaj ze mną nie było
tylko ciała wciąż za nas myślą
jeszcze księżyc cokolwiek wie

lecz zasłonił to teraz deszcz
rozszumiały krople kantyczką
żeby nic poza nas nie wyszło
zatonęło do góry dnem

ona gdzieś się indziej obudzi
przy niej zbudzę się nowy ja
jakby w zamku przekręcił świat
i klucz zgubił od niego klucznik

tylko będę skądś znał jej imię
ona też jakoś nazwie mnie
i jak miliony lat dzień w dzień
wszystko będzie tak samo inne

---
https://www.youtube.com/watch?v=aJW4GzrQCFE


Cudownie Zdrowych, Pogodnych i Spokojnych Świąt!

autor

Adaś Szopen

Napisany: 2018-03-30 Dodano: 2018-03-30 21:02:56

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie